✍️ بقلم الشاعر 🎅🎅 مصطفي فريد
قصيدة / نبأ
من ديوان / وراح الخوف
للشاعر/ مصطفى فريد
اللى فى البرواز دى بنتى
حته منى غصب عنى
صوتها ساكن جوه فرحى
لسه شايف فيها صورتى
برغم دمعى
اللى غير لون ملامحى
وجرحى من ألم الفراق
وصوت مرارة الاشتياق
اللى قادت نار فى حلمى
لسه قلبى فى حضنها
دايب فى راحة كفها
بينده لها
وبصوت بيعشق إسمها
روحتى فين منى حبيبتى
غيبتى عنى سيبتى حيرتى
تدبح الايام فى صوتى
انتى فينك من حدودى
لسه كلمة بابا بترن فى سكوتى
والحيطان اللى انتى رسماها بإيديكى
م الفراق مشتاقه ليكى
كلها بتسأل عليكى
مش لاقى عندى إجابه ليها
وعقلى مش قادر يصدق
الدموع اللى فى عنيها
والعروسه فوق سريرك
من حيرتها بتناديلك
من غيرتها عليكى دايما
يوم تغيبى تشتكيلك
انتى فينك
مين ح تاخده فى حضنها
أو يسرح شعرها
مين يعلمها القرايه
والصلا قدام مرايه
مين ياخد باله منها
ويحكى قبل النوم حكايه
والاهم ياعمر بابا
مين ح يسمع لحن عودى
ويمسح الدمع فى خدودى
عودى بالعطر لورودى
فوق خدودى الدبلانين
هاتى ايدك امسحيهم
ابدريهم بالحنين
قولى بابا ياقلب بابا
قولى ماما ما تسكتيش
لحنيهم ع الربابه
غنى واجرى ما تخافيش
زلزلى بيهم كيانى
اجرى تانى زى ما كنتى زمان
وانتى بتشاورى بإيديكى
وتقولى با باى وانتى ماشيه
حاضنه فى صدرك شنطتك
والشمس ساكنه ضحكتك
ويوم ما اقولك واحشه رمشى
تقولى بابا الباص هيمشى
وتجرى زى فراشه طايره
فى السما زى الملايكه
مشاعرى كانت يومها حايره
إختفيتى مابين صحابك
وانتى عينك حاضنه عينى
وابتسامتك ماليه وشك
زى ماتكون النهايه
وانتى قصدة تودعينى
ما كنتش اعرف وقتها
بان دى اللحظة الأخيرة
اللى فيها بودعك
على صوت ملايكه بتندهك
قلبى كان حاسس بكاسك
وحاجة فيكى بتوجعك
لكنه مش قادر يحدد
ولا بإيده يرجعك
اختفيتى عنى خالص
غول حديد إهماله داسك
ما لقيتش منك غير فيونكه
وشنطه وشوية ورق
كان نفسى أشوف تانى ابتسامتك
لكن قطر الموت سبق
من قبل ما يجينى النبأ
تعليقات
إرسال تعليق